Aileye katılan yeni bebekle birlikte, annenin ilgisi büyük çocuğa karşı doğal olarak azalmakta ve ilgi, kardeş sayısına bölünmektedir. Bu yüzden büyük çocuğun bu duruma tepkileri ebeveynleri zorlayıcı olabilmektedir.

Özellikle 3 yaş ve sonrasındaki çocuklar, annesiyle ilişkisinin kardeşinden dolayı zarar gördüğünü düşünürler. Bu yüzden, kardeşine karşı düşmanca tavır alması olağandır. Bu durum, büyük çocuğun anne babasıyla ilişkisini de kötüye sürükleyebilir.

🔵 Peki, kardeş kıskançlığı nasıl en aza indirilebilir?

İlk çocukla aranızdaki bağın güçlü olması ve bu yakın bağı daha sonraları da koruyabilmeniz çok önemlidir. Bunun için küçük kardeş dünyaya geldikten sonra da günlük rutinlerinizi olabildiğince aynı şekilde devam ettirmelisiniz.

Ayrıca, büyük çocuğun bebek kardeşinin ihtiyaçlarını fark etmesini sağlamalı, kardeşinin bakımında yardımcı olması için teşvik etmelisiniz. Ancak, yardımcı olmak kesinlikle onun birincil görevi değildir. Fark ettiyseniz sorumuz kardeş kıskançlığını nasıl önleyebiliriz ya da bitirebiliriz değildi çünkü kurulan en iyi kardeşlik ilişkilerinde bile çatışmaların çıkması çok normaldir ve sağlıklıdır. Önemli olan ebeveyn olarak bu süreci nasıl yönettiğinizdir.

Anne babalar bütün çocuklarına karşı hassasiyet gösterip ilgilendikten ve bir kardeşi diğerlerine kıyasla öne çıkarmadıktan sonra kardeşlerin çok fazla sorun yaşamaları beklenmez. Ancak, küçük kardeşler, eşit davranılmayan durumlara karşı çok daha hassastırlar. Bu yüzden, birçok ailede tam tersi şekilde küçük kardeş büyük kardeşi kıskanan olabilir. Büyük kardeşler kıskançlık yaşayabilecekleri gibi, daha olgun düşünüp kardeşinin ihtiyaçlarından dolayı anne babasının kardeşiyle bazı noktalarda daha çok yakınlık kurması gerektiğini fark edebilir. Eğer büyük kardeş başarılı ve ön plandaysa, küçük kardeş onu geçmek isteyecek ve rekabet duyguları pekişecektir.

Anne baba arasındaki çatışmaların, kardeşleri olumsuz yönde etkilediğini unutmamalısınız. Bu çatışmalar, çocukları duygusal açıdan uçlara itmekle birlikte duygusal güvensizlik yaşamalarına neden olur. Bu yüzden anne babanın kendi aralarındaki ilişkiye de dikkat etmeleri gerekmektedir.

Ayrıca ebeveynlere düşen bir diğer görev, kardeşlerin çatışmalarına doğru şekilde müdahale etmektir. Kardeşleri yargılayıp bir tarafı haklı, bir tarafı haksız ilan edip tartışmayı bitirmek kalıcı bir çözüm değildir.  Bundan ziyade, daha uzlaşmacı yaklaşmalısınız. Çocukların kendilerini ifade edip neler hissettiğini, neden o şekilde davrandığını anlatmasını sağlamalı ve onları dinlemelisiniz.

Karşılıklı olarak birbirilerini anlamaları, farklı görüşlere empati yapabilmeleri ve problemlere karşı birlikte çözüm üretebilmelerini sağlamak, çocukların sadece kardeşine karşı değil, diğer insanlarla da kurduğu ilişkilerin güçlü olmasını sağlar.